[youtube]http://youtu.be/SbqML-xXrD0[/youtube]
There is no gender identity behind the expressions of gender…
Identity is performatively constituted by the very ‘expressions’ that are said to be its results.
Judith Butler
Έμφυλες βιαιότητες
Είναι άραγε απλώς αρκετό να θέτουμε το ζήτημα των έμφυλων σχέσεων υπό το φάσμα απλών (ή/και απλοϊκών) απαιτήσεων για ισότητα –πολιτική, κοινωνική, οικονομική – ανάμεσα στα «δύο» φύλα; Ο κοινωνικά αποδεκτός αυτός αριθμός, επιβεβαιώνει τις δήθεν φυσικά και βιολογικά θεμελιωμένες έμφυλες σχέσεις κυριαρχίας και καταπίεσης. Από την άλλη, πάμπολλες είναι οι διακηρύξεις της σύγχρονης καπιταλιστικής Δύσης ότι εδώ και πολύ καιρό η κοινωνία έχει αλλάξει. Πως όμως έγινε αυτό, από τη στιγμή που δομικά παραμένει η ίδια; Διαπιστώνουμε πως η βία που κυριαρχεί μεταξύ των φύλων είναι παράλληλη με τις άλλες μορφές κυριαρχίας εντός της κοινωνικής πραγματικότητας, γεγονός που καθιστά ζωτικής σημασίας τις ποικίλες αποταυτίσεις που θα έπρεπε ήδη να συντελεστούν στο πεδίο της κοινωνικής ζωής.
Ακολουθώντας το νήμα αυτού του προβληματισμού, εντοπίζουμε πως πηγή της ουσιοκρατικής αυτής αντίληψης, που αιτιολογεί με λίγα λόγια κάθε μορφής αποκλεισμούς – των μη λευκών, των μη αντρών, των μη αστών, των μη ετεροφυλόφιλων, των μη cis – είναι η κατά βάση ετεροκανονική κοινωνικοποίηση των ατόμων. Η ετεροκανονικότητα, ως αφήγηση μέσω της οποίας κατασκευάζονται οι συμβάσεις των φύλων, περιορίζει το φαντασιακό των δύο βασικών «κατηγοριών» της: ανδρών και γυναικών, διαμορφώνοντας παράλληλα μέσα σε καθεστώς βίας, μειονοτικές επικράτειες που αποκλείονται από τους γενικούς κανόνες του «ομαλού» ή του «φυσιολογικού».
Στην Κύπρο, το ζήτημα των φύλων δεν έχει ακόμα συζητηθεί διεξοδικά, διότι θέτει εμμέσως υπό αμφισβήτηση τις ίδιες τις δομές του οικονομικοκοινωνικοπολιτικού μας συστήματος και ταυτόχρονα διαταράσσει τον κοινωνικό ιστό, εφόσον εξετάζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, τη διαδικασία κοινωνικοποίησης του κάθε ατόμου και τη διαχείριση των διαπροσωπικών του σχέσεων στη βάση των έμφυλων συμβάσεων. Η κριτική του φύλου δεν αποτελεί ακόμα συνθετικό στοιχείο της κουλτούρας μας, εφόσον προϋποθέτει μια διάθεση αξιολόγησης και αποδόμησης: το να ξεπεράσει κανείς το αίσθημα ανασφάλειας που του δημιουργεί η αμφισβήτηση αξιών ή συμπεριφορών που έχει συνηθίσει να αναπαράγει στο πλαίσιο μιας συνεχιζόμενης πίστης στην παράδοση και στα στερεότυπα που την διέπουν.
Έχοντας όλα τα παραπάνω θεωρητικά εφόδια, θέτουμε ως σκοπό αυτού του φεστιβάλ την ενημέρωση αλλά και την κριτική των μορφών που λαμβάνουν οι έμφυλες βιαιότητες, μέσα από τη διάδραση ποικίλων εφαπτόμενων πεδίων: του θεάτρου, της μουσικής, της τέχνης, της λογοτεχνίας, και του θεωρητικού λόγου. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένα δίκτυο εξοικείωσης με ζητήματα που αφορούν το φύλο και ένα καθεστώς προβληματισμού ως προς τη διαχείριση του τρόπου με τον οποίο επικοινωνούμε και κοινωνικοποιούμαστε, πολεμώντας τα όρια του στερεοτυπικού λόγου